Wbrew powszechnie panującej opinii, do głównych zadań politycznej organizacji młodzieżowej nie należy obrażanie się na siebie w internetowych banieczkach informacyjnych, a wychowywanie kolejnego pokolenia działaczy, wierzących w odpowiednie ideały. Lewica w Polsce ma z tym o tyle problem, że zdecydowana większość młodzieży popiera kapitalizm, a zewsząd do młodzieżowych głów dociera propaganda sukcesu systemu kapitalistycznego – czy to ze strony mediów, czy inteligentnych inaczej kolegów i koleżanek, którzy wierzą w takie idiotyzmy jak Konfederacja, libertarianizm czy leseferyzm. Wiadomo, że lewica i poglądy socjalistyczne zyskują w Polsce w ostatnich latach, ale nie to jest naszym dzisiejszym tematem. Skupimy się na trzeciej z historycznych organizacji PPS, na której w swoich działaniach wzoruje się Czerwona Młodzież – na Czerwonym Harcerstwie OM TUR.
O ile celem Akcji Socjalistycznej było spuszczanie bęcków narodowcom, celem OM TUR – edukacja robotniczej młodzieży, tak Czerwone Harcerstwo zajmowało się wychowaniem dzieci w duchu socjalizmu, pomocy wzajemnej i kultury fizycznej.
Czerwone Harcerstwo wzorowało się na międzynarodowym ruchu skautowym, jednak stawiało na wartości lewicowe, humanistyczne i antyklerykalne. Gromady czerwonoharcerskie organizowały biwaki, obozy i spotkania wychowawcze, podczas których uczono dzieci i młodzież samodzielności, zabaw sportowych oraz opowiadano gawędy o losie i walce klasy robotniczej. Nacisk na wpajanie młodym świadomości klasowej był istotny w wychowywaniu nowego pokolenia socjalistów i socjalistek – to się nie zmieniło do teraz.
W przeciwieństwie do drużyn harcerskich ZHP, Czerwone Harcerstwo nie otrzymywało od państwa żadnego wsparcia – gromady nie mogły liczyć na zniżki w transporcie publicznym, a lasy państwowe nie zezwalały na organizację obozów na swoim terenie. To jednak nie łamało harcerskiego ducha Czerwonego Harcerstwa i organizacja rozwijała się od powołania w 1926 roku aż do rozwiązania wraz z początkiem II wojny światowej.
Wszystkie gromady czerwonoharcerskie liczyły łącznie 4-6 tysiąca dzieci od 8 roku życia. Rozwój organizacji w, na przykład, Piotrkowie Trybunalskim nastąpił jako odpowiedź na zamordowanie tow. Teofila Jaszkowskiego przez sanacyjnego zbira. Czerwone Harcerstwo wydawało własne pismo – „Gromada” – gdzie publikowane były teksty młodzieżowe, łamigłówki, relacje z obozów i wydarzeń. Odpowiednikiem zethapowskiego zawołania „czuwaj!” było „bądź gotów”!
Mundury, jakie nosili czerwoni harcerze składały się z błękitnej koszuli z pagonami, krótkich spodni, podkolanówek, czapki maciejówki z czerwonym paskiem i czerwonej chusty, spiętej kółkiem. Harcerki nosiły takie same koszule, ciemne spódnice do kolan, berety i chusty.
Po trzymiesięcznym okresie próbnym składało się uroczyście przysięgę czerwonoharcerską:„Przyrzekam uroczyście pracować nad wyzwoleniem klasy robotniczej, praw harcerskich przestrzegać, dbać o rozwój Czerwonego Harcerstwa”, a zasady, wobec których postępowali członkowie gromad, zebrane zostały w 10 Prawach Czerwonego Harcerstwa:1. Czerwony harcerz uznaje się za członka klasy robotniczej i walczy o jej wyzwolenie.2. Jest zawsze wierny swoim towarzyszom.3. W każdym pracującym widzi przyjaciela i brata.4. Staje w obronie słabszych i jest gotów do niesienia pomocy.5. Jest odważny i nigdy nie rozpacza.6. Mówi prawdę; na jego słowie można polegać.7. Jest punktualny, karny i obowiązkowy.8. Hartuje się i dba o swoje ciało.9. Jest miłośnikiem i obrońcą przyrody.10. Jest czysty w myślach, słowach i uczynkach, nie pali, zwalcza alkohol i gry hazardowe.
Jak inne organizacje PPS, wraz z nadejściem września 1939, organizacja Czerwonego Harcerstwa została rozwiązana, a jej dorośli członkowie zajęli się konspiracyjną walką w ramach Gwardii Ludowej WRN.
Czerwone Harcerstwo OM TUR dowiodło, że idee lewicowe mogą być przystępne nawet dla najmłodszych, a poprzez zabawę i metodykę harcerską można wychowywać ludzi w pełni świadomych społecznie. To właśnie staramy się robić w Czerwonej Młodzieży – dbać o to, aby nasi organizacyjni towarzysze i towarzyszki rozpoczynali dorosłość wiedząc, do jakiej klasy społecznej należą, jakie mają pracownicze prawa i, że zawsze znajdą oparcie w drugim pepeesiaku.
Autor jest członkiem OM PPS. Materiał opublikowany przez OM PPS.
