Poniższy raport ma ukazać w krytycznej i progresywnej optyce, jakie znaczenie mają współczesne zmiany technologiczne w obszarze stosunków pracy i rynku pracy. Problemy te nie są jeszcze do końca zbadane, a w związku z tym istotne jest ich rozpoznanie, zrozumienie i monitorowanie ich występowania, aby w maksymalnym stopniu zabezpieczyć potrzeby i interesy ludzi pracy.
Wpływ nowych technologii na rynek pracy będzie miał charakter niejednoznaczny, a nierzadko wewnętrznie sprzeczny: możliwe będą zarówno masowe zwolnienia i upadki całych branż, jak również stwarzanie nowych możliwości rozwojowych. Organizacje lewicowe powinny traktować te procesy jednocześnie jako zagrożenie, ale także szansę – a na pewno jako wyzwanie.
Nie chodzi o to, jak posługujemy się daną technologią, ale że w ogóle jej używamy. Technologia nigdy nie jest neutralna. W odniesieniu do pracy zasadnicze są więc pytania o to, jak zmienią się stosunki pracy czy wręcz pojęcie pracy? Czy będziemy pracować dłużej? Czy pracownik w ogóle jeszcze będzie potrzebny?”
W raporcie odniesiono się przede wszystkim do najnowszych, wręcz wyłaniających się, technologii (emerging technologies), tj. robotyzacji, sztucznej inteligencji, Internetu Rzeczy, technologii blockchain.
Adresatem poniższego raportu są progresywnie myślący politycy, związkowcy i aktywiści. Rekomendacje, jakie tutaj sformułowano, są zgodne z zapisami wielu raportów na temat przyszłości pracy. Warto tu wymienić m.in.: Porozumienie Ramowe Europejskich Partnerów Społecznych w sprawie cyfryzacji, raport Cyfryzacja a partycypacja pracowników, przygotowany dla Europejskiej Konfederacji Związków Zawodowych, oraz dokumenty Międzynarodowej Organizacji Pracy, a także materiały opracowane na potrzeby tej organizacji przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Prawników. Nie mniej istotne okazały się dokumenty Unii Europejskiej.
CAŁOŚĆ RAPORTU DOSTĘPNA TUTAJ
Zachęcamy także do obejrzenia rozmowy Michała Kujawskiego z Karolem Minkerem.
