Najważniejsze przesłanie raportu brzmi: sprawiedliwość i społeczny dobrostan wiążą się nierozerwalnie z klimatem i środowiskiem. To przecież ludzie mniej zamożni i klasy średnie zawsze najbardziej cierpią za sprawą kryzysu klimatycznego, a nie ci, którzy cieszą się bezpieczną siatką przywilejów i dostateczną poduszką finansową, aby móc zmierzyć się z jego konsekwencjami. To drobni rolnicy tracą środki do życia z powodu suszy, to starsi mieszkańcy z trudem znoszą coraz bardziej upalne lata, to dojeżdżająca do pracy podmiejska klasa średnia wciąż stoi w korkach bądź mieszka wzdłuż dróg szybkiego ruchu i terenów przemysłowych, nieustannie wdychając spaliny. I to robotnicy fabryki samochodów boją się utraty pracy dlatego, że zarząd ich firmy nie rozpoznał nowych trendów, zbyt długo trzymał się przestarzałych technologii i pozwolił, by mnóstwo okazji biznesowych przeszło mu koło nosa.
Czy mowa o rozproszonym dostarczaniu energii, o zrównoważonym transporcie, o sprawiedliwej transformacji regionów węglowych, czy też o zapewnieniu byłym pracownikom kopalń bezpiecznych, zielonych miejsc pracy i tym samym stabilności finansowej ich rodzinom – ambitna polityka klimatyczna pomaga najbardziej tym ludziom, w których bez niej gwałtownie zmieniający się klimat uderzyłby najboleśniej. Polityka ta zapewnia im bezpieczeństwo i perspektywy. Zielona polityka stawia czoła wyzwaniom współczesnych realiów klimatycznych i tym samym ustawia nasze życie i życie naszych dzieci na pewniejszym gruncie.
RAPORT DOSTĘPNY TUTAJ.
